I.a going back, return, regress (class.).
I. Lit.: “nihil errat, quod in omni aeternitate conservat progressus et regressus reliquosque motus constantes et ratos,” Cic. N. D. 2, 20, 51: “regressus non dabat ille viro,” Ov. A. A. 2, 32; App. M. 9, p. 235, 34. —Poet.: “funditus occidimus neque habet Fortuna regressum,” Verg. A. 11, 413; Stat. S. 3, 3, 157.—
B. In milit. lang., a retreat: “regressus inde in tutum non esset,” Liv. 38, 4 fin.; Tac. A. 1, 51; Front. Strat. 1, 3, 10; 2, 5, 40; 3, 11, 3.—
II. Trop., a return, retreat, regress: “neque locus poenitendi aut regressūs ab irā relictus esset,” Liv. 24, 26 fin.: “est privatis cogitationibus regressus,” Tac. H. 2, 74; cf.: nullo ad poenitendum regressu, id. A. 4, 11: “consul regressum animoso ejus dicto obtulit,” Val. Max. 6, 2, 1.—
B. In jurid. lang., a remedy, reserve, resource: “nullum adversus venditorem habetis regressum,” Dig. 21, 2, 34.—
2. Transf., in gen.: ut contra judiciorum varietates superesset artificis regressus ad veniam, Plin. H. N. praef. § 26; Tac. A. 12, 10 fin.
